خاطرات سیدکاظم اکرمی

«سیدکاظم اکرمی» در سال ۱۳۱۹ در همدان متولد شد. در سال ۱۳۳۸ از دبیرستان دارالفنون تهران با کسب رتبه اول در رشته‌ی ادبی دیپلم گرفت. همان سال به دانشسرای عالی رفت و در رشته‌ی روانشناسی به تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۴۲ لیسانس گرفت و دبیر دبیرستان‌های همدان شد. چهار سال بعد، دوباره به دانشسرای عالی بازگشت و ادامةه‌ی تحصیل داد و پس از دریافت فوق لیسانس در رشته‌ی مشاوره و راهنمایی در ۱۳۴۸ به تدریس در مراکز تربیت معلم، پرداخت. با تأسیس دانشسرای راهنمایی تحصیلی، علاوه بر کار مشاوره و راهنمایی دانش‌آموزان دوره‌ی راهنمایی به تدریس در مراکز تربیت معلم پرداخت.

همراهی با نهضت امام خمینی از سال ۱۳۴۲ و ملاقات با ایشان به عنوان نماینده دانشجویان دانشسرای عالی همراه با نمایندگان دانشجویان سایر دانشگاه‌های تهران در همان سال، به عنوان آغاز فعالیت‌های سیاسی ـ مذهبی وی به شمار می‌رود. وی در سال ۱۳۵۱ توسط ساواک دستگیر و تا نیمة شهریور ۱۳۵۶ جمعاً به مدت ۵۲ ماه در زندان‌های همدان، سنندج و تهران (کمیته، قصر، اوین و قزل قلعه) محبوس شد. پس از انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۸ با رأی مردم استان همدان به عنوان نماینده‌ی مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی برگزیده شد…

بریده‌ای از کتاب خاطرات سیدکاظم اکرمی

یک روز با عجله آمدند و مرا به اتاق به اصطلاح تمشیت( اتاق شکنجه) بردند و مرا به تخت بستند و به شدت شکنجه کردند و ازمن اسلحه و مکانی را که اسلحه ها را مخفی کرده بودم خواستند. من هم در حالی که از درد به خود می پیچیدم گفتم که اهل مبارزه مسلحانه نبودم. من حرف زده ام، اعلامیه گرفته، خوانده و پخش کرده ام، ولی با اسلحه سروکاری نداشته ام.آنها زیر بار نرفتند و شاید خداوند ترحمی کرد که یک بار شلاق به چشمم خورد و خون از چشمم بیرون زد و آنها به محض دیدن خون شکنجه را قطع کردند...