سنگ در سرزمین آینه‌ها

توفیقِ راهی شدن به حج، ‌توفیقی است که شاید آدمی در طول عمر، با همه‌ی اشتیاقش به آن نائل نشود و با این حساب کسی که به این تشریف شریف ملبس شده، ‌لابد اهلیتی داشته که نامش در صف زائران بیت‌العتیق آمده است. به اتکای همین «لابد» است که صاحب این قلم هنوز در اعجاب است که چگونه با همه نااهلی‌ها و بی‌ذوقی‌هایش، در چنان کاروانی، به سهو، نام او را جا زده‌اند و این جمله‌ها نه از سر فروتنی‌های بی‌نمک مرسومِ اهلِ ادب؛ که اعترافی است از صمیم دل و البته نه‌چندان خوشایند.