پیاده آمده بودم

کتاب پیاده آمده بودم مجموعه سروده‌های فارسی محمدکاظم کاظمی، شاعر معاصر و بلند آوازه‌ی افغانستان است. اشعار این مجموعه، فریادهای صادقانه‌ای هستند که مظلومیت مردم قهرمان افغانستان را بازگو می‌کنند. اندوه غربت، درد و رنج آوارگی، تبعید و خشمی مقدس مضامین گنجانده شده در این مجموعه است. با این همه، اندوه، تنها در مرزهای یک […]

کتاب پیاده آمده بودم مجموعه سروده‌های فارسی محمدکاظم کاظمی، شاعر معاصر و بلند آوازه‌ی افغانستان است.

اشعار این مجموعه، فریادهای صادقانه‌ای هستند که مظلومیت مردم قهرمان افغانستان را بازگو می‌کنند. اندوه غربت، درد و رنج آوارگی، تبعید و خشمی مقدس مضامین گنجانده شده در این مجموعه است. با این همه، اندوه، تنها در مرزهای یک ملت و مظلومیت یک سرزمین متوقف نخواهد شد و تا اعماق مظلومیت یک عقیده‌ی راستین، یک ایمان و یک مکتب، در گستره‌ی تاریخ خون‌بار گسترده می‌شود.

قطعات این مجموعه، کارهایی از سال 1367 به بعد هستند و بر حسب تاریخ مرتب شده‌اند. غیر از قالب قطعه، قصیده و مثنوی‌هایی زیبا و دلنشین از این شاعر در مجموعه‌ی حاضر گردآوری شده‌اند.

بریده‌ای از کتاب پیاده آمده بودم

چون برگ، رها به دامن بادم عمری است که هم‌رکاب فریادم با شوم‌ترین ترانه خو کرده با زلزله‌های خانه خو کرده با هر نفسی تپیده در دامی با هر قدمی شنیده دشنامی یک درد کهن بلای جانم بود نزدیک‌ترین دشمنانم بود هر پیک، نشان مرگ باغی داشت پیغام شکستن چراغی داشت هر آینه در عزای ما خندید هر کفش به زخم پای ما خندید هرجا که نشانی از فروغی بود نزدیک اگر شدم، دروغی بود