بادبادک‌های دیار مادری

«بادبادک‌های دیار مادری» را باید محل و مجال بروز شاعری دانست که هم دغدغه تعهد اجتماعی و انقلابی دارد و هم دغدغه زیبایی شناسی ادبی و هنری. اصغر معاذی در این مجموعه چنین چهره‏ای را از خود نشان داده است. شاعری که در عاشقانه‏هایش حس و نگاهی رمانتیک دارد اما می‏کوشد علی‌رغم کشش احتمالی و استقبال گسترده مخاطبان عام هرگز از جلوه‌های جنسی برای جذابیت بیشتر عاشقانه‏هایش استفاده نکند. این خصیصه است که منتقدی با اشاره به آن این نوع عاشقانه‌سرایی را فرزند گفتمان فرهنگی انقلاب اسلامی دانسته است. اتفاقا وقتی تاریخ ادبیات فارسی را مرور می‏کنیم به این نتیجه می‏رسیم که عاشقانه‏هایی توفیق استقبال مخاطبان و ماندگاری در حافظه این اقلیم را یافته‏اند که از حیا، وقار و پوشیدگی شرقی و اسلامی بهره‏مند بوده‏اند. معاذی در اکثر عاشقانه‏هایش توانسته با حرکت در این خط و رعایت ظرایف آن از نازک‏طبعی‏ها و باریکه‌های عاطفی رمانتیسم هم برخوردار باشد. از عاشقانه‏ها که بگذریم در دیگر شعرهای معاذی تأملات و دغدغه‏های فکری و فلسفی او قابل ارج و تعهد او نسبت به دین اسلام و آیین تشیع و همچنین انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قابل ستایش است. به لحاظ فنی هم این کتاب به عنوان اولین مجموعه شعر منتشره از معاذی، شعر‌های استواری دارد که سرشار از ظرافت‌های تصویری و زبانی است.

«بادبادک‌های دیار مادری» در قالب‌های غزل، مثنوی، رباعی، سروده شده و در سه بخش تقسیم‏بندی شده است.
بخش نخست با عنوان «بادبادک‌های دیار مادری» که نام کتاب هم تکرار آن است، شامل 25 غزل، یک مثنوی و چهار رباعی و متشکل از شعرهای عاشقانه است که البته بعضی از آن‌ها نیز به یاد شاعر و عزیزی از دست رفته سروده شده است. بخش دوم با عنوان «عاشقانه‌های یک تفنگ» شامل هفت قطعه غزل‌ است که دارای مضامین اجتماعی مانند موضوعات مربوط به انقلاب، موضوعات جهان اسلام، جنگ تحمیلی، شهدا، جانبازان و بازماندگان شهدا است. در این بخش غزل بیست‌ و هفتم، با اشاره به سطری از «مایاکوفسکی» با این مطلع به مادران شهدا و مفقودان تقدیم شده است:
«نشسته خسته و خاموش، گوشه ایوان
زنی به وسعت اندوه مادران جهان»
بخش سوم با عنوان «از دلتنگی‌های حرا تا خیابان‌های چشم به راه» نیز شامل 9 غزل و دو مثنوی است. محتوای این بخش مربوط به اعتقادات دینی شاعر و رابطه روحی شاعر با ائمه معصومین است.عبدالجبار کاکایی:«پتانسیل معاذی در غزل پتانسیل معمولی نیست. او از حد شاعر آماتور فراتر رفته، رفتارهای حرفه‌ای خوبی نشان داده و برخی از غزل‌هایش تنه به شعرهای غزل‌سرایان بزرگ معاصر می‌زند. شعر معاذی شعری است با دروازه های طلایی چرا که وی سرایش شعر را با آغاز درخشان رقم می زند»
مصطفی محدثی خراسانی: «معاذی در هر سه بخش مجموعه‏اش، در قالب‏های مختلفی که به آنها پرداخته خوب ظاهر شده و در کل، شعرهایش از یکدستی نسبی در ذهن و زبان برخوردارند. تصویرسازی شعر در دو دهه گذشته جریانی نو را پدید آورده که پیوندهای خود را با گذشته حفظ کرده و همچنین با دستاوردهای امروزین شعر پیوند خورده است که این مورد در شعر معاذی نیز به وضوح مشهود است.»

بریده‌ای از کتاب بادبادک‌های دیار مادری

پاییز، در حوالی این خانه ریخته تکراری است منظره کوه و آبشار هر جا که گیسوان تو بر شانه ریخته پیراهن تو بستر رویای رنگ‏ها انگار بر تنت پِر پروانه ریخته چشمت خیال خام تمام شراب‏هاست در کاسه‏های چشم تو میخانه ریخته بیهوده خانه خانه به دنبال من مگرد در کوچه‏های شهر تو دیوانه ریخته