گذر از خارزار

« گذر از خارزار» مجموعه نقد های « سمیرا اصلان پور » ، عمدتا در حوزه داستان بزرگسال است. نویسنده ، این نقد ها را از سال 68 تا 86 نوشته و در مطبوعات چاپ شده که دراین کتاب جمع آوری کرده است. از میان این مقاله ها ، اگرچه بعضی را ویرایش کرده اما چیزی به آنها اضافه نشده و به ترتیب زمان انتشارشان در این کتاب آمده اند.این نقدها مربوط به کتاب های ادبیات داستانی هستند که البته در میان آنها نقد بر کتاب های داستانی خارجی نیز وجود دارد. « گذر از خار زار » شامل 18 نقد از «سمیرا اصلان پور» درباره داستان های «آیینه های در دار» نوشته «هوشنگ گلشیری»، «فقط به زمین نگاه کن» نوشته «محمدرضا کاتب»، «آن روز که عمه خورشید مرد» نوشته «منیژه آرمین»، «قاصدک» نوشته «علی موذنی»، «سرود اروند رود» نوشته «منیژه آرمین»، «ریشه در اعماق» نوشته «ابراهیم حسن بیگی»، «عشق سال های جنگ» نوشته «حسین فتاحی»، «دزد و سگ ها» نوشته «حبیب محفوظ» ، «درافق نفس» نوشته «محمود کیانوش»، «شب وقلندر» نوشته «منیژه آرمین»، «کنار رودخانه» نوشته «هاینریش بل » ، « اسفارکاتبان » نوشته « ابوتراب خسروی» و «پل معلق» نوشته «محمدرضابایرامی» و«ضیافت به صرف گلوله» نوشته «مجید قیصری» است.

بریده‌ای از کتاب گذر از خارزار

نام رمان – عشق سال های جنگ – بلافاصله خواننده را به یاد رمان « عشق سال های وبا » ، نوشته گابریل کارسیا مارکز می اندازد.بنابراین عجیب نیست که خواننده با این خیال که نویسنده با نوشتن داستانی قوی به مقابله با مارکز رفته است،به سراغ داستان برود،اما دریغ که جز برخورد کردن با شتاب زدگی و روبه رو شدن با اشتباهات پی در پی ، چیزی عایدش نمی شود. حال اگر فرض کنیمکه نویسنده هنگام نوشتن این رمان ، به دلایل مختلف ، شتاب داشته است ، ایا ویراستار آن نیز – که خود در زمره نویسندگان و شعراست _ متوجه نشده که مثلا اگر حمید،در روز نهم تیرماه سال 59 به ماموریتی می رود و پس از آن مجروح و سپس ناپدید می شود ، دیگر نمی تواند در رزو بیستم تیرماه همان سال با نرگس خانم به کامیاران رفته باشد؟