زخم و افغان

سید هاشم حسینی نویسنده کتاب «زخم و افغان» با اشاره به اینکه این داستان را دوازده سال پیش نوشته است گفت: آن موقع داستان کوتاه ۴۰ تا ۵۰ صفحه‌ای بود که با زبان فارسی و معمولی نوشته شده بود. داستان رابه حوزه هنری آوردم. البته نقص‌های زیادی داشت و خداراشکر که در آن زمان چاپ نشد.

او افزود: چند سالی روی کتاب‌های دیگر کار می‌کردم. سال ۸۲ یا ۸۳ که کتاب دومم به چاپ رسید به سراغ این داستان آمدم، البته بازنویسی دوباره نیز به زبان ساده بود، ولی باز هم احساس کردم کار ضعیف است.

درباره موضوع داستان نیز اظهار کرد: داستان پیچیده نیست. ماجرا مربوط به ارتشی‌هایی است که وارد روستای پشتون می‌شوند که مذهب آن‌ها سنی است. بزرگ این ده آن‌ها را به‌دلیل خصلت مهمان پذیری می‌پذیرد، اما ارتشی‌ها اهالی را اذیت می‌کنند. یکی از اهالی که زمینه قبلی برای انتقام داشته درصدد انتقام بر می‌آید و تعدادی را می‌کشد و ماجرا به این شکل ادامه پیدا می‌کند.

بریده‌ای از کتاب زخم و افغان

طوری می‌گوید جنگ کردیم که انگار به کارهای معمولی و روزمره‌اش پرداخته است. کشاورزی کرده؛ چوپانی یا کارگری کرده؛ بعد هم کوچ کرده است به ایران، پیشه‌ای اختیار کرده است در مرغداری، در مزرعه، کارخانه یا کارگاه.