باغ ملکوت

«باغ ملکوت» در دو فصل و بر اساس خاطرات مهدی لندرودی نگاشته شده است. در فصل اول، خاطرات او در مورد اعزام به جبهه و در فصل دوم خاطرات مربوط به دوران اسارت ذکر شده است. کتاب روایتگر سختی‌ها و مرارت‌های اسرای در بند رژیم بعثی عراق است. در فصل اول کتاب، نگارنده خاطراتی در مورد ورود به جبهه و حوادث بعدی از جمله مجروح شدن خود در جنگ نوشته است. با آغاز فصل دوم، ‌خواننده همراه با لندرودی وارد دنیایی تاریک و مخوف می‌شود. او که از تیر خلاص عراقی‌ها جان سالم به‌در برده، زخمی وارد اردوگاه اسرا می‌شود و مجدداً مورد شکنجه قرار می‌گیرد. این فصل بیانگر داستان استقامت و اراده قوی اسرای ایرانی و همدلی آنها برای زنده‌ ماندن در بدترین شرایط است. کتاب همچنین ضمن اشاره به رفتار وحشیانه عراقی‌ها، نگاهی به تحول و ندامت برخی از آنها دارد؛ زمانی که سرباز عراقی با شنیدن صدای عزاداری امام حسین(ع) از داخل کمپ اسرا، مخفیانه اشک می‌ریزد یا سرباز عراقی که نفرین مهدی لندرودی را باعث فلج شدن فرزند خود می‌داند. کتاب واقعیات تلخی را بیان می‌کند، واقعیاتی که اگر امروز آنها را از زبان کسانی که زنده از زندان‌های عراق بیرون آمده‌اند نشنیده بودیم،‌ باور آنها به سختی امکان‌پذیر بود.«باغ ملکوت» را عبدالمجید نجفی نوشته اما به کوشش سیدقاسم ناظمی منتشر شده است.

در دانشگاه زبان و ادبیات فارسی خوانده و کتاب‌هایش که اغلب در حوزه دفاع مقدس و ادبیات کودکان و نوجوانان است، تاکنون جوایز بسیاری در جشنواره‌های مختلف ملی کسب کرده‌اند. عبدالمجید نجفی در سال ۱۳۳۸ در تبریز به دنیا آمده و به جز تدریس و همکاری با مجلات کودکان و نوجوانان و همچنین دفتر مطالعات ادبیات داستانی وزارت ارشاد، مدتی داور و مدرس کانون پرورش فکری کودکان نیز بوده است.سید قاسم ناظمی: ‌علی‌رغم کم‌کاری مدیران فرهنگی و عدم حمایت از تولیدات ارزشمند و تولیدگران توانای ادبیات، به گمان من تلاش نویسندگان و هنرمندان در انتقال مفاهیم دفاع مقدس و روایت تاریخ آن ستودنی است. من از آسیب بزرگی سخن می‌گویم که بی‌توجهی به آن دامن نسل‌های بعدی را خواهد گرفت. در همه دنیا سیاست‌گذاران فرهنگی با نگاه به دوردست‌ها، بنای آثاری را پی می‌افکنند تا نسل‌های بعدی به آن تکیه کنند. شما ایرانی را تصور کنید که در آن خبری از شاهنامه، لیلی و مجنون، تاریخ بیهقی، مقتل الهف، گلستان سعدی و… نیست، ما به چه چیزمان باید ببالیم و به کدام تاریخمان افتخار کنیم؟ توقع بسیار غلطی است که بدون حمایت می‌توان آثار ماندگار در این حوزه پدید آورد. بنده به عنوان کسی که کم‌و‌بیش تولیدات این حوزه را رصد می‌کنم، تا به حال حمایت درخوری از تولید آثار شایسته شاهد نبوده‌ام.

بریده‌ای از کتاب باغ ملکوت

گفت: «دارم می‌روم مرخصی. این هفته را زندگی کن. وقتی از مرخصی برگشتم، ‌ قسم به روح مادرم، قسم به شرفم نابودت می‌کنم». رو به دیگر مأموران عراقی کرد و گفت: «اجازه‌اش را گرفته‌ام... بِِشَرَفِکُم، بِِشَرَفِکُم». با خودم گفتم: «وقتی رو به آن‌ها قسم می‌خورد، ‌حتماً جدی است و واقعاً اجازه کشتن مرا گرفته است». قیس دور شد. احساس دلهره کردم. «خدایا، ‌تیر خلاص زدند، نمردم، تا سرحد مرگ کتک زدند، ‌نمردم، حالا این بدجنس مرا زیر شکنجه خواهد کشت»