هر چه اُوبی تَو گرِه (همۀ آب‌های عالم تب‌دار شدند)

«هر چه اُوبی تَو گرِه» (همۀ آب‌های عالم تب‌دار شدند) مجموعه‌ای از اشعار نوحه‌سرایی به گویش لری سروده موسی افروزی( -۱۳۳۵) است. این کتاب دربردارنده شماری نوحه‌ها با گویش لری به همراه برگردان فارسی آنها است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «اَنگِشت زِرِ خُل کربَلا نَه تَش گِرُو، باغی پَرپَر ابی بادِ گَلگَلیلَیه، تَش بَتَرتَر ابی تَش رَسی وَ کربَلا، زَ وَ ایلِ اَحمَد هَمَه جا نَه تَش گِرُو، تَش سَراسَر ابی لاکُ لیکِ زَینَبِ، تَش گِرُو بِلازَه تَش زِرِ قَصیلَلِه، نُوبَی اَکبَر ابی برگردان فارسی: آتش زیر خاکستر کربلا را آتش فراگرفت، باغی پرپر شد باد تندی در حال وزیدن است، آتش بیشتر زبانه می‌کشد آتش به کربلا رسید، آتش به ایل احمد (اهل بیت) رسید همه‌جا را آتش فراگرفت، هیچ‌جایی در امان نیست حضرت زینب از گُر گرفتن آتش در حال فغان و گریه است آتش در حال گسترش است، نوبت اکبر فرارسید»