لیلی خانه‌دار

با وجود آن که شعر جوان پدیده‌ای نام آشناست، اما در زمینه‌ی شعر و نقد فارسی اتفاقی جدید محسوب می‌شود که پس از انقلاب رواج یافت. نداشتن خصوصیات و سبکی واحد، تکرار زیاد کلمات مذهبی و صمیمیت در لحن از ویژگی‌های بازر آثار اشعار جوان به شمار می‌آید.

آفاق و ساحت‌های متفاوت، نوع مواجهۀ گوناگون با زبان و مضامین گوناگون و دست‌مایه‌های شعری متنوع، آثار شاعران جوان معاصر ما را علاوه بر داشتن خصوصیات مشترک، از یکدیگر متمایز کرده است. از طرفی، بالاترین حجم آفرینش‌های شعری در این زمینه هستند، در واقع شعر جوان موتور محرکۀ شعر انقلاب از گذشته تا به امروز محسوب می‌شود.

با این اوصاف، شعر جوان مانند منشوری است که باید از ابعاد متقاوت دیده و بررسی شود. کتاب حاضر از مجموعه‌های شاخص شعر جوان امروز به شمار می‌آید و سعی دارد در کنار دیگر آثار از مجموعه کتاب‌های حلقۀ اتفاق بتواند فرصتی برای آشنایی و تأمل علاقه‌مندان، منتقدان و اصحاب شعر و قلم در حوزۀ شعر جوان امروز باشد.

بریده‌ای از کتاب لیلی خانه‌دار

می‌رقصی و در چشم خوشبختت رفتار ناموزون آدم‌هاست از پشت این خوشحالی مفرط، غمگین‌ترین حال و هوا پیداست این روزها غم‌های خویشاوند، سر می‌رسند از راه‌های دور این روزها چشم شلوغ تو، تنهاتر از هر نقطه دنیاست ابری که یادش نیست باریدن، سیبی که یادش نیست افتادن رودی که یادش می‌رود دریا، چشمی که یادش می‌رود زیباست گنجشک‌های آرزویت را بشقاب‌های خانه می‌بلعند در اشتهای آشپزخانه، پرواز، نام دیگر حلواست در چشم‌های مردم مؤمن، کافرتر از روح خودت هستی یک‌بار هم با خود نمی‌گویند این روحِ عاصی را خدا می‌خواست از زندگی، ای‌کاش ننویسند بر دوش‌های تو ملائک باز در گوش‌هایت کاش می‌گفتند، آن لحظه آخر همین حالاست