پیام و پیامبر (ص)

‌کتاب «پیام و پیامبر»که پیرامون منش،سیره وشخصیت پیامبر (ص) در قرآن ،تاریخ و روایات است به اهتمام حامد حقیقت شناس گیلانی در 35 گفتار تهیه و تدوین شده است. مولف در این مجموعه برای تحلیل ابعاد گوناگون شخصیت و زندگانی پبامبر (ص) علاوه بر گزینش موضوعات مفید و متنوع ،به سراغ شخصیت هایی رفته که در بحث های مطرح شده صاحب نظر بوده و بسیاری از آنان در محورهای مورد گفت و گو تالیفاتی هم ارایه کرده اند.اگر چه این کتاب به برخی محورهای مهم از زندگانی رسول خدا(ص)در قالب سوال هایی که مطرح شده اند،پرداخته است،ولی شخصیتی که خدای عالمیان او را «رحمه للعالمین» و «کافه للناس» نامیده به مراتب فراتر از آن است که در چنین مجموعه ای مورد بازخوانی و تحلیل قرار گیرد.

گفت وگوبا آیت الله جعفر سبحانی از مراجع تقلید با عنوان «تاملی در حیات تبلیغی پیامبر (ص)»،آیت الله ابوالقاسم خزعلی عضو مجلس خبرگان و رییس بنیاد بین المللی الغدیر با عنوان « پیامبر(ص) و دستاوردهای فرهنگی ، تبلیغی حج » و حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی ،رییس دادگاه عالی انتظامی قضات و امام جمعه موقت تهران با عنوان «روش های فرهنگی –ارتباطی رسول الله(ص)» از مطالبی است که توسط برخی از مراجع و شخصیت های روحانی به رشته نگارش درآمده و گفت وگو با حسن بنیانیان رییس حوزه هنری ، غلامعلی افروز رییس سازمان نظام روان شناسی کشور و فاطمه آلیا نماینده مجلس شورای اسلامی نیز از سلسله گفتارهایی است که از سوی مسئولان کشوری نوشته شده و در این کتاب ارائه شده است. مصاحبه باعماد افروغ با عنوان «ارتقای معرفت نبوی در جامعه» ، مهدی شجاعی باعنوان«جایگاه پبامبر (ص)در ادبیات فارسی » ، محمد رضا سرشاربانام«از هر زبان که می شنوی نامکرر است »ومحمد علی مجاهدی باعنوان« شعر نبوی ،سرشاخه شعر دینی » نیز از مطالب پژوهشی کتاب حاضر است.همچنین میز گردی که با حضور کارگردانان سینما درباره ساخت سریال پیامبر (ص) همچون فرج الله سلحشور ،جمال شورجه و شهریار بحرانی برگزار شده بود، با عنوان «جامعه هنری و سیره رسول الله (ص)» به رشته نگارش در آمده و در این کتاب گنجانده شده است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بریده‌ای از کتاب پیام و پیامبر (ص)

می توان گفت که مولانا جلال الدین واقعا توجه خاصی به رسول گرامی حدا(ص)و سخنان گهربار آن حضرت داشته است؛ توجهی که می توان آن را در به نظم کشیدن برخی از احادیث نبوی استنباط کرد.یکی از این اشعار ، توجه مولوی به حدیثی است که رسول خدا ( ص) در آن به تکریم عقل و عقلا پرداخته اند: گفت پیغمبر که عاقل جان ماست راه او و روح او ریحان ماست عاقل ار فحشم دهد من راضی ام زآنکه فیضی دارد از فیاضی ام پیامبر نور و رحمت و مهربانی ها برای موضوع عقل عظمت فراوانی قائل شده اند،تا جایی که حتی ناسزا گفتن عاقلان را نیز بدون دلیل ندانسته و آن را با غرضی خاص و آمیخته با خیر ، تلقی فرموده اند.اشاره حضرت به این است که چنانچه انسانی عاقل باشد، همه اعمالش در راستای خیر و سعادت سایر انسان هاست.حضرت البته در ادمه از مذمت جهل و پرهیز از جاهلان و راهنمایی های آن ها نیز سخنی داشته و می فرمایند: احمق ار حلوا نهد اندر لبم من از آن حلوای او اندر تبم صفحه 138