زخم و نمک

مجموعه زخم و نمک گزیده اشعار شاعر خوش قریحه و طنز‌پرداز ایرانی، سید عبدالجواد موسوی در قالب غزل، نو و ترانه و… است.

تقدیر سنگ؛ خون یخ‌زده؛ سنگ و سبو؛ خشت نخست؛ فعل وارونه؛ نیت‌انگاری دینی؛ فراسوی نیک و بد؛ اگه عاشقانه نباشن؛ فصل وصل؛ زمزمه‌های یک دیوانه؛ صراط مستقیم؛ روزپری؛ و پهلوان قصه ما برخی از اشعاغر این مجموعه‌اند.

موسوی در اشعارش از درد و دریغ می‌گوید اما نه با زبانی تلخ، او از شکست حرف می‌‌زند اما ناامیدی در کارش نیست و حتی شکست را به منزله دریچه‌ای به سو امید توصیف می‌کند.

این مجموعه پنج فصل به نام‌های کبود روبه مرگ، زیر تیغ تقدیر، خاموشی، از درون چاه و صراط مستقیم دارد. موسوی اشعار «فصل وصل» را به جلال آل احمد «بخت پای لنگ» را به یوسف علی میر شکاک،«چرخ و فلک» را به حمید عجمی، زیر تیغ را به فرهاد مهراد، زمزمه های یک یوانه را به زنده‌یاد منوچهر احترامی، امن عیش را به نیچه، هولدرین و هیدگر، بهای بهشت را به سیدعلی میرفتاح، جان سخت را به مرتضی سرهنگی و هدایت‌الله بهبودی، بخت پای لنگ را به یوسفعلی میرشکاک و چرخ و فلک را به حمید عجمی تقدیم کرده است.

موسوی در این مجموعه شعرهایی را هم برای حضرت فاطمه زهرا (س)، حضرت مهدی (عج)، امام حسن مجتبی ( ع)، حضرت زینب کبری (س) و حضرت ابوالفضل (ع) سروده است.

دکتر رضا داوری‌اردکانی، علی معلم دامغانی و یوسفعلی میرشکاک برای این اثر مقدمه نوشته‌اند.

بریده‌ای از کتاب زخم و نمک

در این زمان که جهل و حماقت با قهر و قدرت و طنطنه و داعیه قرین شده است. همین که شاعران از جهل پر از داعیه نشانی بدهند. مردمان را خشنود می‌کنند. اکنون یک شاعر طنزپرداز بنام سید عبد الجواد موسوی که شعرش، شعر درد و دریغ است و اثر زبان طنز نیز در آن پیداست دفتر شعرش را در اختیار ما گذاشته است. (دکتر رضا داوری اردکانی) سید عبدالجواد مهتر برادران موسوی ادیبی عاقل و فاضلی ارجمند است که در آبسالی‌ها و خشکسالی‌های کاه گیر و مفرط این سال‌ها به‌خوبی برآمده است و از جد و هزل به میزان حکمت بهره می‌جوید. آنچه در پیشروی تست به اعتبار اول شهادت‌نامه کسی از ما به حق و حقیقت توحید و نبوت و ولایت و ترس و امید و روز قیامت است. (علی معلم دامغانی) یکی دیگر از عرصه‌های جولان سراینده ساحت شعر آئینی است و امید می‌رود که یکی از چهره‌های درخشان شعر آئینی آینده ایشان باشد. اشعاری که در منقبت ایزدیان و آسمانیان سروده است... سید عبدالجواد موسوی روزبه‌روز شاعرتر می‌شود. زیرا در عهد با سوفیاست. (یوسف‌علی میرشکار)