روزشمار انقلاب اسلامی، جلد 18

کتاب روز شمار انقلاب اسلامی – جلد هجدهم نوشته‌ی میرزاباقر علیان نژاد، مجموعه‌ای است که به توصیف وقایع انقلاب اسلامی از اول فروردین 1356 تا 22 بهمن 1357 (22 ماه و 22 روز) می‌پردازد.

منابع کتاب روز شمار انقلاب اسلامی – جلد هجدهم (Chronology of the Islamic revolution) شامل نشریات دوره (1357-1356) و نشریات بعد از انقلاب می‌شود که به حوادث و وقایع آن دوره پرداخته بودند؛ کتاب‌هایی که از همان دوره تاکنون در ارتباط با تحولات دوره زمانی مورد نظر در داخل و خارج از کشور منتشر شدند.

علاوه بر آن، بولتن‌های عادی و محرمانه خبرگزاری پارس و بولتن محرمانه رادیو و تلویزیون ملی ایران، اسناد مراکز امنیتی و انتظامی نظیر ساواک، شهربانی و ژاندارمری و فرمانداری‌های نظامی مناطق گوناگون و خاطرات اشخاص به این مجموعه اضافه شد. برای انعکاس نگاه خارجیان به انقلاب اسلامی، مطالب برخی از کتاب‌های منتشر شده در خارج از ایران و نشریات غربی نیز پس از ترجمه و برگه نویسی به بانک اطلاعات افزوده شد. در مجموع از بیش از دویست نشریه داخلی و خارجی و بیش از 1500 کتاب چاپ داخل و خارج کشور برگه‌نویسی شد که دستاورد آن بانک اطلاعاتی با حدود 220 هزار برگه اطلاعاتی که دربردارنده‌ی اخبار آشکار و پنهان این دوره از تاریخ معاصر ایران می‌باشد، شد.

جلد هجدهم روزشمار انقلاب اسلامی، تحولات سیاسی فراوانی را در این دوره زمانی به تصویر می‌کشد. تحولاتی نظیر بیعت همافران با امام خمینی، راهپیمایی گسترده مردمی در سراسر کشور در حمایت از نخست وزیری مهدی بازرگان، اقدامات نخست وزیر موقت، انعکاس گسترده سخنرانی‌ها و پیام‌های امام خمینی و حوادث انقلاب در رسانه‌های داخلی و خارجی، شدت گرفتن فعالیت روحانیون و سیاسیون، اقدامات شاپور بختیار، مجلسین و سران ارتش برای حفظ حکومت پهلوی، اجتماع طرفداران قانون اساسی، اقدامات امریکا در مقابله با انقلاب و…

بریده‌ای از کتاب روزشمار انقلاب اسلامی

مردم در روزهای 18 و 19 بهمن 1357 به فرمان امام خمینی در شهرهای گوناگون کشور در حمایت از نخست وزیری مهدی بازرگان دست به تظاهرات گسترده زدند. امام خمینی چنین از مردم تشکر کردند: «از این اجتماع عظیم ملت ایران در این روز که برای پشتیبانی از دولت جناب مهندس بازرگان، که دولت شرعی و دولت امام زمان - سلام الله علیه - است، تشکر می‌کنم. باید همه خبرگزاری‌ها بدانند که این اجتماع عظیمی که در ایران، از مرکز گرفته تا آخر، شهرستان‌ها و قصبات، برای پشتیبانی از این دولت بوده است، این کافی است برای جواب آن‌ها که گفته می‌شود و می‌گویند: «باید ملت بگوید.» ملت با چه زبانی بگوید؟ ملت فریاد می‌زند! ملت چندین وقت است، چندین سال است که در این اموری که دارد، فریاد می‌زند. امروز هم با فریادها، با شعارها پشتیبانی خودشان را از دولت اسلامی اعلام کردند، و اظهار تنفر از مخالفین کردند.» رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر تداوم انقلاب و پشتیبانی از دولت موقت نوشتند: «من اعلام می‌کنم که موافقت کردن با این دولتی که ما فراهم آوردیم، تکلیف شرعی همه است و مخالفت کردن بر همه محرم است. ما اعلام می‌کنیم که خدمت کردن به این دولت طاغوتی، خدمت به طاغوت است، خدمت به کفر و شرک است. نباید خدمت بکنید. خدمت به اجانب است. نباید خدمت به اینها بکنید.» این پیام امام خمینی با عناوین موافقت با دولت بازرگان تکلیف شرعی است»، «ملت حرف خود را دیگر با چه زبانی بگوید؟» و «ما می‌خواهیم مملکت آرامش داشته باشد» در روزنامه‌های اطلاعات، کیهان و آیندگان انعکاس یافت. دوم، رهبری مردم در داخل کشور: امام خمینی در دیدار با گروهی از قضات و وکلای دادگستری در سخنانی ایجاد تفرقه بین اقشار ملت را، توطئه استعمار دانستند. رهبر انقلاب اسلامی درباره «آمال ملت ایران» فرمودند: «این ملت الان ایستاده است و می‌گوید ما می‌خواهیم آزاد باشیم. این یکی از حقوق بشر است، که همه عالم این معنا را قائلند و می‌گویند ما می‌خواهیم مستقل باشیم.» امام خمینی سپس خواستار بسیج همگانی برای یاری نهضت شدند و تأکید کردند که آن‌ها رفته‌اند و یک مملکت خراب برای ما باقی گذاشته اند؛ هرجا دست بگذارید فساد هست؛ الان باید همه کمک کنند تا نهضت به نتیجه برسد.