راه را برداشت

حسن پاکزاد شاعر است.

در یکی از سروده‌های این مجموعه غزل می‌خوانیم: « آتش در این میانه به دروازه می‌رسد هر روز از تو یک خبر تازه می‌رسد حتی خبرنگاری از آن سوی مرزها، با عکس‌های کهنه به آوازه می‌رسد پرواز کن که زخمی تردید می‌شوی این کوچه هم به جادۀ خمیازه می‌رسد این کوچه باغ صلح سرابی ملوّن است وقتی هزار درد هم‌اندازه می‌رسد جنگ میان پنجره و لولۀ تفنگ! زیبایی‌ات همیشه از این بازه می‌رسد تو مهد روزهای قشنگی و جای آن صفحه به صفحه درد به شیرازه می‌رسد بی شک طلوع می‌کند آرامش زمین زیتون چشم‌های تو که تازه می‌رسد»

بریده‌ای از کتاب راه را برداشت

هزار بار کشیدم ولی نمی‌شد، نه/ به بوم خالی از تو اثر زدن سخت است/ تو می‌روی که جهانی پر از ستاره شوی/ که بی‌دلیل، که از دور سر زدن سخت است/ تو می‌روی به سلامت اگرچه من بی تو.../ چقدر ریشة خود را تبر زدن سخت است/ پُر است دور و برم از محال و شک و یقین/ بدون تو که به سمت خطر زدن سخت است