راز دوران پرالتهاب

امروز، آثاری که از افسران و سربازان عراقی در کشورهای دیگر به خصوص ایران منتشر می‌شود، بیانگر این نکته است که عراقی‌ها نیز مانند آلمانی‌ها صاحب «ادبیات ضدجنگ» هستند؛ زیرا هم متجاوز بوده‌اند و هم مغلوب. آلمان خاکستر شده هیچ هدف مقدس و ارزشمندی را در دو جنگ بزرگ جهانی دنبال نمی‌کرد. به همین خاطر، […]

امروز، آثاری که از افسران و سربازان عراقی در کشورهای دیگر به خصوص ایران منتشر می‌شود، بیانگر این نکته است که عراقی‌ها نیز مانند آلمانی‌ها صاحب «ادبیات ضدجنگ» هستند؛ زیرا هم متجاوز بوده‌اند و هم مغلوب. آلمان خاکستر شده هیچ هدف مقدس و ارزشمندی را در دو جنگ بزرگ جهانی دنبال نمی‌کرد. به همین خاطر، متجاوز شکست خورده نمی‌تواند «ادبیات مقاومت» خلق کند. ادبیات ضدجنگ اساساً سیاسی و افشاگرانه است. یکی از اصلی‌ترین هدف نویسندگان این‌گونه ادبی مقابله و افشای تفکر سیاسی حاکمان خود است؛ تفکری که از آن بوی باروت و کشورگشایی به مشام می‌رسد. اعتراض ادبی نظامیان عراق که سخت تلخ و گزنده است، حکایت از تجاوزی دارد که نویسندگان یا اعتقادی به برافروخته شدن شعله‌های این جنگ نداشتند و یا در نیمه راه دست حزب بعث برای آنان رو شده و به این فریب بزرگ اعتراف می‌کنند. «رازهای دوران پر التهاب»، خاطرات سروان عراقی ثامر حمودالخالصی از جنگ با ایران است که محمدحسین زوار کعبه آن را ترجمه کرده است. این اثر گوشه کوچکی از واقعیت بزرگی به نام جنگ است که در طول هشت سال عراق با کمک هم‌پیمانان خود به‌خصوص امریکا بر ایران ما تحمیل کرد. در مقدمه اثر می‌خوانید: «وقتی به سوریه آمدم سعی کردم لحظه لحظه‌های زندگی‌ام را که در جنگ تحمیلی و خانمان‌برانداز طاغوت بغداد علیه ایران اسلامی سپری شد، به‌رشته تحریر درآورم. در طول جنگ، تحولات و اتفاقات بی‌شماری رخ داد؛ ولی من از میان آن‌ها اتفاقاتی بسیار تأثیرگذار را برگزیدم. طبعاً حافظه‌ام نقش مؤثری در تشریح جزئیات حوادث ایفا کرد و قریحه ادبی مرا برانگیخت تا این نوع خاطرات را قلمی کنم. در حقیقت، این قریحه ادبی به داد من رسید تا با این نوشتار، فجایع بشری و روزها و شب‌های جنگ ظالمانه را آیینه‌وار تقدیم خوانندگان کنم.»