دیدارهای ناتمام، جلد 6

«دیدارهای ناتمام» زندگی‌نامه داستانی شهید سرلشکر ابراهیم خانی به قلم نویسندگان علی شهبازی و جواد حاجی پور توران‌پشتی است. سرلشکر شهید «ابراهیم خانی» بهمن‌ماه ۱۳۴۰ در کبودراهنگ همدان به دنیا آمد و ۲۶ خردادِ سال ۱۳۶۶ ، زمانی که عضو لشکر ۲۳ نیروهای مخصوص تکاور بود در ارتفاعات سردشت به مقام رفیع شهادت رسید.

همزمان با انجام عملیات «نصر۳» موقعیت این تکاور ارتشی به دست نیروهای خائن کومله فاش شد و در پی آن توپ‌خانه عراق آن‌جا را هدف قرار داد. پیکر شهید خانی در بهشت‌زهرا (س) تهران به خاک سپرده شده است. بخشی از کتاب: «هر رفتنی برای من تجربه کردن مرگ بود. می‌ترسیدم. با هربار رفتنت، تمام وجودم می‌لرزید، مثل یک زلزله‌ی همیشگی. تصور کن همه جا بلرزد، همیشه بلرزد. بعد از رفتنت حسین باز گفت: “بابا اَبی… بابا اَبی… بابا رفت…” در سکوت برگشتیم خانه. هروقت بدرقه‌ات می‌کردم، تنها دلخوشی‌ام می‌شد نامه نوشتن. نبودنت مثلِ شیء گمشده‌ای به گوشه‌ی ذهنم آویزان می‌شد. این روزها که چهار سال از رفتنت می‌گذرد، هنوز هم نامه‌های تو را می‌خوانم. عکس‌هایت را جلوی خودم می‌چینم و گاه یادم می‌رود که دیگر نیستی…»

بریده‌ای از کتاب دیدارهای ناتمام

چطور میشود فهمید کسی که میرود دیگر برنخواهد گشت؟ به مردی با همان خندهها و حرکت دستها و پاها با همان قلبی که زن و کودکش را دوست دارد با نگرشی ها و امیدها و خواسته هایش ه نگردد، اما تو به فکرت هم خطور ی کند که این آخرین بار است که او را می بینی کسی هم نیست به تو هشدار بدهد و در گوشت پچ پچه کند و یگوید آن قدر آسوده خاطر نگاهش نکن دیگر برگشتش را نخواهی دیدا چهار سال پیش خرداد ۱۳۶۶ در چنین روزهایی به مرخصی آمده بودی ن همدان و در روستا چند روز ماندی و برگشتی همه چیز عادی بوده مثل آمدن و رفتنهای همیشگی ات مثل هر بازی که می آمدی خانه برشار از شادی بود. با آمدنت تا روز آخر مرخصی یادمان می رفت که باز برگردی به سردشت با پیرانشهر با یادگاه پسوند من هیچ وقت این جاها با فقط می دانم روی بیشتر نامه هایت اسم این شهرها را می نوشتی دور بود از کرج که همه چیزت در اینجا بود. فرسنگ ها دور بود.