نامه ‌های دلتنگی

چه وادی خیال‌انگیزی است وادی نامه و نامه‌نگاری؛ آمیزه‌ای از معصومیت و سادگی با مهربانی و دوست داشتن آنکه گیرنده نامه است در جایی دور؛ خاصه آنکه نامه را اهالی درگیر جنگ نوشته باشند. به همین خاطر، «نامه‌های دلتنگی» بسیار خواندنی و دلنشین است. علی شیرازی در این کتاب، مخاطب را با خود به جهان نامه‌ها می‌برد؛ نامه‌های بی آلایش بچه‌های دبستانی به رزمندگان جبهه‌ها. آن وقت می‌رسد به نامه همسر یک شهید. همچنین نامه‏ای از فهیمه بابائیان‏پور قبل از شهادت همسرش. نامه همسر یک رزمنده به شوهرش که در جبهه هاست، نامه‌ای خطاب به امام راحل و نامه جانباز جنگ، بخشی دیگر از مکتوبات خواندنی« نامه‌های دلتنگی» هستند. اما از اوج‌های کتاب، نامه چند رزمنده است که پس از نگارش نامه‌هایشان به مقام رفیع شهادت رسیده‌اند. نامه سید علی‏ اکبر ابوترابی به فرزندش و نامه‏ های‏ چند آزاده به بستگانشان نیز به کتاب«نامه‌های دلتنگی» رنگ وبویی دیگر بخشیده است. نامه‌های فرزندان چند شهید هم به پدرشان، اشک را بر چشم می‌آورد و قلب را می‌لرزاند. «نامه‌های دلتنگی» اسم بسیار بامسمایی دارد؛ خواننده را با خود می‌برد تا اوج دلتنگی، اما این دلتنگی با ملال و خمودگی همراه نیست، بلکه احساس پررنگی از شور و امید و افتخار را در مخاطب زنده‌ می‌کند.

حجت‌الاسلام علی شیرازی سال1348 در رفسنجان به دنیا آمد. وی از سال1361 تاکنون با روزنامه‌هایی چون جمهوری‌اسلامی و اطلاعات همکاری داشته است. شیرازی از سال1378 در هفته‌نامه «پرتو سخن» به‌عنوان جانشین سردبیر فعالیت کرده و اکنون به‌عنوان جانشین مدیر‌مسئول فعالیت می‌کند. کارشناسی مؤسسه‌آموزشی امام‌خمینی شهرستان قم و نمایندگی ولی‌فقیه در نیروی دریایی سپاه‌پاسداران‌انقلاب‌اسلامی از دیگر مسئولیت‌های او بوده است. شیرازی در اولین همایش پاسداران‌اهل‌قلم در سال1383 به‌عنوان «مؤلف برگزیده» معرفی شد.علی‌الله سلیمی(منتقد): برای کسانی که در سال‌های پر تلاطم دفاع مقدس در خطوط‌ مقدم جبهه‌های مختلف حضور داشتند و می‌خواستند خبر سلامتی خود را به خانواده خود اطلاع دهند یا خانواده‌های آن‌ها‌ که پشت جبهه‌ها منتظر رسیدن خبری از عزیزان خود بودند، عنوان «نامه» تداعی‌کننده مفاهیم بسیاری در بخش اطلاع‌رسانی در شرایط خاص است. گردآورنده نامه‌های کتاب، سعی کرده متن‌های انتخابی‌‌ همان نثر ساده و بی‌آلایش اولیه را داشته باشد و از ویرایش ادبی و محتوایی آن‌ها خودداری کرده است. با توجه به اینکه نویسندگان نامه‌ها از قشرهای مختلف با میزان سواد متفاوت هستند، بنابراین، هر یک از این نامه‌ها متفاوت با نامه قبلی در کتاب است و مخاطب هنگام خواندن آن‌ها به تفاوت نثر و زبان نویسندگان آن‌ها به‌راحتی پی می‌برد. این نامه‌ها نشانگر حال‌و ‌هوای حاکم بر جامعه در سال‌های پرتلاطم دوران دفاع و بعد از آن‌(دوران اسارت آزادگان)‌است که با‌‌ همان نثر ساده نویسندگان نامه‌ها برای نسل‌های بعدی به یادگار مانده ‌است.

بریده‌ای از کتاب نامه ‌های دلتنگی

این جماعت بی‌خبر از عشق، رزم پر شکوه تو و دیگر یارانت را دوران غمباری می‌دانند که بر سینه تاریخ نشسته است. فرزندانشان را، نسل تلف‌شده‌ای می‌پندارند که قربانی هیچ شده و آینده‌شان تباه گشته‌ است. و من به‌ عنوان یادگار تو، و به‌عنوان یکی از اعضای همین نسل، دوست دارم با مشت بر دهان این غافلان دنیاپرست بکوبم و به آن‌ها بگویم: شما هرگز نمی‌توانید فضای شهادت را درک کنید. شما از دیدن انوار ستاره‌های آسمان معرفت و معنویت عاجزید.