ساعت‌ها همه خوابند

بهره بردن حداکثری از تکنیک های داستانی و ارائه نگاه تازه به موضوع و نیز پرداختن به مضمون دفاع مقدس از دریچه ای متفاوت از ویژگی های آثار این مجموعه است. عنوان این مجموعه از عنوان یکی از شانزده داستان گرفته شده است.

«ساعت ها همه خوابند» با قصه ای کوتاه از پلنگی آغاز می شود که شاعر شد! بعد می رود به قصه کبوتری روی آنتن. اما قصه شجاعت شاعرانه پلنگ و رهایی کبوتر را باز می گذارد تا برسد به قصه مردانی شجاع تر که شعر شب های جنگ بودند و روح خیلی هایشان کبوترهای رهایی شد روی بام های شهر. داستان های این مجموعه، قصه های جنگ اند، اما نه قصه هایی زیر آتش خمپاره. قصه ها همگی بر دوش روابط انسانی استوارند و جنگ در این میان، علت است؛ علتی برای همه گره ها و گره گشایی ها. قصه ها با واسطه به جنگ می پردازند و واسطه ها آدم هایی ها هستند که یا هنوز در میدان جنگ اند، یا روزگاری بوده اند و یا زن هایی که برای دیدن مردانشان به میدان جنگ می روند.

حسینعلی جعفری همه داستان هایش را بر محور دیالوگ پیش می برد و این دیالوگ محوری، زمینه خوبی برای شناخت شخصیت ها از طریق لحن و کلماتشان فراهم می کند. علاوه بر این ، داستان های مجموعه تنوع موضوعی دارند تا جایی که حتی جعفری مخاطبش را به دنیای اسارت و زندگی آزادگان در زندان های رژیم بعث نیز می برد.

از میان همه داستان های جذاب و خواندنی مجموعه، داستان «ساعت ها همه خوابند» مخاطب را چنان درگیر می کند که گویی ضربان قلبش با همه ساعت های خرمشهر تنظیم می شود.

بریده‌ای از کتاب ساعت‌ها همه خوابند

پس از ده سال برگشت؛ شرمنده و عذرخواه گفته بود که بر می‌گردد و برگشت. از ارتفاع که سرازیر می‌شد؛ باعجله و با ترس و با تردید، یک‌لحظه سرش را برگرداند و گفت: «بر می‌گردم.» گفت. بلند هم گفت هنوز هم احساس می‌کرد این حرف را به خودش زده و این قول را به خودش داده نه به او آمد؛ از همان مسیری که ده سال پیش‌آمده بود.