یک بغل غزل

کتاب حاضر، دفتر از غزلهای محمد علی مجاهدی، غزلسرای خوب معاصر است که در 120 صفحه گرد آمده است. دفتر حاضر دارای 49 غزل از مجاهدی است…

کتاب حاضر، دفتر از غزلهای محمد علی مجاهدی، غزلسرای خوب معاصر است که در 120 صفحه گرد آمده است. دفتر حاضر دارای 49 غزل از مجاهدی است، که با محتوای تغزلی و غنایی بازگوکننده تأثرات و احساسات عمیق شاعر، عواطف بیدار و زلال او را نسبت به مسایل اجتماعی سیاسی و عاطفی نشان می‌دهد. علایق مشترک جسمی و روحی، طبیعت و زیبایی با کمال آراستگی تبیین از شاعرانگی مجاهد است. غزلهای شاعر را می‌توان با دوگونة عشقی و اخلاقی تقسیم کرد که با رویکردهای جاری زیست محیطی وی عجین شده است. چشمت خراب بود و ز می‌شد خراب‌تر نتوان خراب شد از این بی‌‌حساب‌تر هر جا که بود میکده‌ای سر زدیم ما اما نبود از می چشم تو ناب‌تر تا این شاه بیت که: گفتی: خراب من شو و شد خانه‌ام خراب آباد باد خانه‌ات! از این خراب‌تر که تمام آنچه گفته آمد را یکجا دارد. درونمایه غزلهای مجاهدی عشق، عرفان، مسایل اجتماعی و سیاسی است که فرم و معنا را با اندیشه هم‌جا دارد. این درونمایه‌ها از سرچشمه‌های غنی و سرشار ادبیات گران‌سنگ فارسی نشئت گرفته‌اند و با روح ایرانی وی یکجا شده، غزلهای وی را به اوج رسانده‌اند. اندیشه‌های نهان و آشکار در شعرهای مجاهدی روح بلند، ‌زیبا، ناب و متعالی وی را متجلی می‌سازد. جویبار زلال و خروشان عاطفه و احساس، تعهد با عناصر و ترکیبهای نو، توانایی وی را در سرزمین غزل نشان می‌دهد.

بریده‌ای از کتاب یک بغل غزل

صفای اشک به دلهای بی‌شرر ندهد به شمع تا نکشد شعله، چشم تر ندهد امیر قافلة اشک چشم بیدار است به دست هر صدفی رشتة گهر ندهند چه جای ناله که در بارگاه استغنا مجال آه به دلهای شعله‌ور ندهند ورود انواع کلمه ناب و گستردة واژگانی در شعرهای مجاهدی منجر به خلق کارهای بکر از وی شده است. این زیبایی را می‌توان در شعر به نام خاطره از وی به آشکار دید. سوخت آن سان که ندیدند تنش را حتی گرد خاکستری پیراهنش را حتی دل به دریا زد و دریا شد اما نگذاشت موج هم حس کند آبی شدنش را حتی معنی‌آفرینی، نازک‌خیالی، نازک‌بینی، نازک‌اندیشی به شعرهای وی جان داده و نکته سنجی، باریک‌اندیشی، خیال‌پردازی، مضمون‌سازی و مضمون‌یابی از امتیازات زیبای شعر مجاهدی است. غزل زیبایی از وی را می‌خوانیم: شده آیا که دل تو ترکی بردارد؟ یا خط باور تو چین شکی بردارد؟ یا که یک چنگ هنرمند به همدستی تار پرده از راز غم مشترکی بردارد؟ یا که چوپان دل‌افروخته‌ای تنگ غروب باری از دوش تو با نی‌لبکی بردارد پاسخ این همه آیا که نمی‌دانم نیست نگذارید که احساس لکی بردارد و ...