براده‌ها

‌کتاب حاضر، مجموعه ای از گزین گفته های شاعر معاصر، مرحوم سید حسن حسینی است که به صورت مصور و موضوعاتی مانند: هنر، هنرمند و نقد هنری، شعر و شاعران و موضوعات گوناگون در سه بخش گزینش شده است. نویسنده در خرداد 1365 در مقدمه کتاب به عنوان حرف اول چنین آورده است. براده ها ساده ترین نامی است که می توان بر این مجموعه نهاد و شاید هم برازنده ترین تراشه های فکر در گوشه و کنار کارگاه خیال و براده های قلم در کف آهنگری محقر تشبیه و تمثیل. سخت و مختصر است اما مفید بودنش را نمی دانم. امیدوارم مضر نباشد. در این دفتر سخن از هر دری است، اما یقین ندارم در هر سری بگیرد. باری این هم کاری است که شیرازه اش را پراکندگی و تعدد موضوعات بسته است. در این کتاب نویسنده از هر دری سخن گفته است. از هنر، هنرمند تا نقد هنری که در آن به جایگاه هنر در میان مردم، نخبگان و صاحب نظران پرداخته و دربارة هنرمندان مقلد آورده است: هنرمندان مقلد هم مراتب و درجاتی دارند. همه طوطیها نمی توانند حرف زدن انسان را تقلید کنند. وی دربارة نقش هنر در زندگی آن را به نردبان شبیه تر می داند تا آسانسور، زیرا وسیلة بالا رفتن است، اما بالا برنده نیست.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

حسینی در گزین گفته هایش هنرمند را متعهد عالم قدسی تعریف می کند و دربارة هنرمند می گوید: برای هنرمندی که با معاد مؤمن است «هنر مقطعی» و «هنر گذرا» ترکیباتی خالی از محتوا هستند. برای هنرمندانی از این دست هر اثری ماندگار است. وی نقاد را به پلیس تشبیه می کند که اگر بنا شد، سرقت هنری فراگیر می شود «آنجا که پلیس نقد نباشد، سرقت ادبی یک امر طبیعی است» در بخش با شعر و شاعران نویسنده در پی شعر و شاعران است که ستایندة عالم بالا و جهان قدسی باشد، تا دچار ضعف بینایی نگردد «شاعرانی که دچار ضعف بینایی هستند معمولاً در چاه زنخدان سقوط می کنند. وی دربارة شعر می گوید «یک شعر خوب یک راز سر به مهر است که شاعر و خوانندة شعر در افشا شدن آن سهم مساوی دارند. حسینی شعر را ناب تعریف می کند و در بند وزن و قافیه نمی داند «تسلط بر وزن و قافیه کار شاعری را آسان می کند اما شاعر نمی سازد.»

بریده‌ای از کتاب براده‌ها

«در این دفتر سخن از هر دری رفته است اما یقین ندارم در هر سری بگیرد. باری این هم کاریست که شیرازه‌اش را پراکندگی و تعدد موضوعات بسته است. از این رو من پیشاپیش دست خوانندۀ صبور را که این دانه‌های پراکنده به نخ ظریف حوصله‌اش پیوسته و ردیف می‌شوند، می‌فشارم.»