خاک

خاک داستان کوتاه است از خسرو باباخانی که آن را در چهار داستان کوتاه و بلند به عنوانهای خاک رویش ماه در مهتاب، چه پرستاره بود شبم و خاطره ای در مه که در 56 صفحه نوشته شده است. محتوای داستانها دغدغه های کودکانه است از دنیای اطرافش، کودکانی که در فقر بزرگ می شوند و شبها را در رویای بزرگ شدن و برداشتن بار زندگی از دوش پدرشان اند بیشتر داستان به صورت گزارشی و شخص اول نوشته شده است به ویژه در داستان رویش ماه در مهتاب که نویسنده در پشت منطق داستان سرک می کشد. در داستان چه پرستاره بود شبم و خاطره ای در مه که آن را نویسنده به برادرش سهراب تقدیم کرده است. خاطره است از او و برادرش سهراب که به صورت داستانی در آمده اند. در خاک که بهترین و منسجم ترین داستان مجموعه است، ماجرای ده است در کویر که گرد و باد امان از روزگار ده نشینان در آورده است. آب کهریز و چاهها خشکیده اند، همه ساکت اند و منفعل جز مادربزرگ که آب می رساند و دعا می کند. سرانجام در شب تاریک، دعای مادربزرگ و دیگران پذیرفته می شود و باران شروع به باریدن می کند.

در رویش ماه در مهتاب ماجرای پدر و خانواده اش روایت می شوند که به صورت سیال روایت می شود، «چه پرستاره بود شبم»، ماجرای آمدن زن و شوهر غریبه به خانه مردی از اهالی روستاست که حال و فضای ساده و پراعتماد روستا را به تصویر می کشد، مرد که باستان شناس است سینی قدیمی آنها را می برند و بر نمی گردانند اما کودکان، از روی عادت صمیمیت کودکانه منتظر زن و شوهر می مانند. «خاطره ای در مه»، ماجرای غمگین مادر است که از دوباره زن گرفتن شوهرش ناراحت است و زیر باد کتک نفس می کشد و به شوهر و بچه هایش عشق می ورزد. از متن کتاب می خوانیم: شبها آسمان قرمز رنگ بود و باد همچنان زوزه می کشید. انگار بچه اش مرده بود که این طور خاک را مشت مشت به سر می ریخت. خواب به چشمها نمی آمد. همة چشمها سرخ بود.

بریده‌ای از کتاب خاک

شب ها آسمان قرمز رنگ بود و باد همچنان زوزه می کشید. انگار بچهاش مرده بود که اینطور خاک را مشت مشت به سر می ریخت. خواب به چشمها نمی آمد. همه ی چشمها سرخ بود.