بی‌سردار

کتاب «بی‌سردار» در بستر تاریخ به روایت فعالیت سه زن مشروطه‌خواه در اصفهان می‌پردازد.

در واقع «بی سردار» ماجرای آزادسازی اصفهان است که دستمایه قصه قرار گرفته است. یکی از این زن‌ها یک هموطن کلیمی است. بنابراین «بی سردار»، کتاب کلیمی‌ها است. نویسنده در این کتاب تلاش کرده که لذت و دانش و سرگرمی کنار یکدیگر باشد. ما نیاز داریم همه صداهای سرزمین‌مان شنیده شود.

بریده‌ای از کتاب بی‌سردار

هر چه پیش می‌رویم رنگ داد ملت هم به‌قاعده تنوع می‌افتد از صدقه‌سر مشروطه، جهان گستره رنگارنگ و همنشینی شده. همین همنشینی شاه و عمله‌واکره‌اش را می‌ترساند که زده است زیر پیمان مشروطه و برای خودش عاروق ناشتا زده که بروید همان که پیمان امضا کرده را از گور بلند کنید تا به شما مشروطه ارزانی دارد ملت به مدد مشروطه دور هم جمع شده‌اند تا خواسته‌ها و نداشته‌شان را داد بزنند. از هر کوی و برزن بر سر ملت گل صد پر می‌شود. اسپند دود می‌کنند تاچشم نخورد این همدلی این دود کمانه می‌کند و می‌رود به چشم کوردلان حکومتی و عمله‌واکره‌شان و خاکستر منقل‌های اسپند بر سرشان فرود می‌آید و می‌سوزاندشان که گریزانند از سیل ملت و خودشان را به پستوها می‌خوانند. صد حیف که فراموش‌کارند و جاروی بسته به دمشان را از خاطر برده‌اند. قامت پخمه و ناکارآمدشان دیگر در پس پستو نهان نمی‌ماند و به قول شاه نور ملت دیگر نه گول قسم حضرت عباس شان را می‌خورند و نه چشمشان را بر روی دم خروس می‌بندند.