ملازم اول: غواص

«ملازم اول؛ غواص» روایت کودکی تا جنگ مردی است که بی‌جامه تن به آب زد تا غواص جبهه‌های نبرد شود.

کسی که ژنرال ماهر عبدالرشید به ملاقاتش بیاید و به «اکبر کذاب» در ذهن و زبان بعثی‌ها شهرت بگیرد و «مرد قورباغه‌ای ایران» در خاطر ایرانیان بماند و بشود محسن جام‌بزرگ آزاده‌ای از کربلای چهار.

بریده‌ای از کتاب ملازم اول: غواص

نصف لقمه در دهانم بود و نصف بیرون که صدای انفجار شدیدی کانال را لرزاند هم‌زمان با صدای انفجار گردوخاک بلند شد و آن دو نفر فرار کردند داخل سنگر و فکر کنم نان را هم از دهانم کشیدند انفجار درست جایی بود که ساعت پیش من آنجا بودم لوله توپ از طرف ایران شلیک شده بود ناخودآگاه یاد محمدرضا حق‌گویان افتادم حالا او حتماً در همان نقطه به شهادت رسیده بود و داغش در دل من ماند برای همیشه و من نتوان کاری برای او بکنم بعد از انفجار عراقی‌ها برگشتند بالای سرم و من تازه دوریالی‌ام افتاد که اسیر شده‌ام و فهمیدم چه خاکی بر سرم شده است همان لحظه دلم رفت کربلای امام حسین (علیه‌السلام) و یاد کاروان اسرای کربلا افتادم به خودم دلداری دادم که ادامه رسالت و جهاد من لابد در اسارت است؛ البته اگر زنده بمانم تازه می‌توانم زبان عربی هم یاد بگیرم و این دل چه وعده‌هایی می‌داد در آن وقفای آغاز اسارت علاوه‌برآن دو یکی‌یکی عراقی‌ها اضافه می‌شدند درست مثل کلاغی که قار می‌زند و همه کلاغ‌ها را خبر می‌کند. هر چی کلاغ بود ریخته بودند سر من تا یک افسر غواص را از نزدیک کنند کلمه لازم غواص ملازم اول گویی قارقار آنها بود و من فهمیدم که ملازم اول یعنی