مهمان صخره‌ها

‌کتاب «مهمان صخره‌ها» خاطرات و نوشته‌ی «محمد غلامحسینی» است. راوی این کتاب خاطره، اطلاعات خوبی از دوران اسارتش به دست دموکرات‌های کرد ارائه می‌دهد و رفتارهای تند‌، نامعقول و غیر‌انسانی این افراد را بیان می‌کند. اتفاقاتی که برای این خلبان از ابتدای تحصیل در تهران و آمریکا و سپس حضور در جنگ تحمیلی و اسارت رخ می‌دهد، ماجراهای کتاب قطور این خلبان را تشکیل می‌دهد. در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «بدون اینکه حرفی از حمله عراق و جنگ بزند، به من مأموریت داد بروم سمت باند پروازی هواپیمای کشوری؛ یعنی ضلع شمالی پایگاه هوایی فرودگاه مهرآباد.

وضع فرودگاه کاملاً به هم ریخته و پروازها کنسل شده بود. باند فرودگاه خلوت و هیچ هواپیمایی حرکت نمی‌کرد. من با ماشین از وسط باند عبور کردم و دیدم تعدادی بمب عمل‌نکرده کنار باند افتاده و به حال خود رها شده. مردم عادی و مسافرانی که در عمرشان بمب و بمباران ندیده‌اند، وحشت‌زده و هراسان، وارد محوطه شده و به تماشای بمب‌ها ایستاده‌اند.» این کتاب را انتشارات «سوره‌مهر» منتشر کرده است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بریده‌ای از کتاب مهمان صخره‌ها

بار دیگر هواپیما چرخید و با شدت جی بعدی را وارد کرد شدت جی به‌قدری بود که سرم رفت لای دو پایم و درحالی‌که از شدت فشار گردنم داشت می‌شکست با دست سالمم چنگ انداختم و با تمام توان دستگیره ایجکت را گرفتم نه اینکه بکشم فقط گرفتمش این تنها کاری بود که در آن شرایط می‌توانستم انجام دهم. لحظه‌ای بعد هواپیما چرخید و جی منفی آمد و مرا کوبید به سقف کابین و خودبه‌خود دستگیره پرش کشیده و متعاقب آن کاناپی با سرعت کنده شد. با جداشدن کاناپی از بدنه هواپیما تمام دودی که در کابین بود محو شد و من در زمانی کمتر از چند دهم ثانیه به بیرون پرتاب شدم.