چون صفر تهی چون الف تنها

این‌ مجموعه شعر شامل هشت شعر نیمایی، 15 غزل، چهار سروده در قالب چهارپاره، سه اثر در قالب قصیده و آثاری نیز در قالب‌های رباعی، ترکیب‌بند و قطعه است. عناوین اشعار نیمایی این مجموعه به این شرح است: دل‏خوشی، صدای تو ، در مقام صبر، گفت‌‏وگو، تنهایی سیمرغ ، بی‌‏ترانگی، مادر و از خواب‌‏های گم‌شده […]

این‌ مجموعه شعر شامل هشت شعر نیمایی، 15 غزل، چهار سروده در قالب چهارپاره، سه اثر در قالب قصیده و آثاری نیز در قالب‌های رباعی، ترکیب‌بند و قطعه است. عناوین اشعار نیمایی این مجموعه به این شرح است: دل‏خوشی، صدای تو ، در مقام صبر، گفت‌‏وگو، تنهایی سیمرغ ، بی‌‏ترانگی، مادر و از خواب‌‏های گم‌شده تو.

عناوین غزل‌های این‌کتاب را نیز بهاریه، درخت فروردین، سعدیانه، از بامداد روی تو دیدن، سررسید، برادرانه، برای «رامتین»، برادرم، شرب‌الیهود، میان مردگان، چامه مهجور، زلف و زنجیر، سروده از یاد رفته، نزدیک‌تر از لب به تکلم و سِرِّ سربه ‏مُهر است.

نغمه‌های ناخوانده، بی‏خوابی، دشت دوزخی و آسمانِ کوتاه عناوین چهارپاره‌ها و جان سخن، اخوانیه و دعای گوشه‏‌نشینان نیز عناوین قصاید و شبه قصیده‌های این اثر را تشکیل می‌دهند. سروده‌ای که در ادامه می‌خوانید، اولین شعر نیمایی است که در این اثر ارائه شده است:

دلخوشی

از آنچه زندگی است
هنوز یک دو یادگار هست
صدای پر صلابت پدر
و چشم‌های مهربان مادرم
که می‌زداید از دلم غبار هست

برای ماندگان
هزارگونه آرزو
به رفتگان
هزارگونه یادگار هست

هنوز دفتر سپید سال پیش‌ رو
و برگ‌های سبز سر رسید پار هست

و همچنان بهار هست

که چه؟
که دلخوشی
هنوز هست و بی‌شمار هست