کتاب «مردی که خواب نمی دید» به چاپ پنجم رسید

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «مردی که خواب نمی دید»، خاطرات اسیر آزاد شده ایرانی اسدالله خالدی نوشته داود بختیاری دانشور مشتمل بر 304 صفحه نخستین بار در سال 1384 از سوی انتشارات سوره مهر چاپ و روانه بازار کتاب شده است.

این کتاب شامل 14 فصل است  و تاکنون پنج بار تجدید چاپ شده است.

اسدالله خالدی متولد تهران است. مقطع ابتدایی و راهنمایی‌ را در مدرسه‌ای در محله شاپور گذراند و در دوران دبیرستانش در مدرسه فرانسوی رازی واقع در خیابان فرهنگ تحصیل کرد.

وی برای ادامه تحصیلات راهی آلمان شد و در رشته مهندسی کشاورزی از شهر گیس ‌آلمان فارغ‌التحصیل شد. او  پس از بازگشت به ایران به فعالیت‌های سیاسی در مخالفت با رژیم شاهنشاهی پرداخت و مدتی گرفتار آزار و اذیت‌ها و شکنجه‌های ساواکی‌ها شد. خالدی  پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عازم جبهه‌های نبرد شد و به اسارت دشمن در آمد.

مرتضی سرهنگی در مورد کتاب «مردی که خواب نمی دید» خاطرنشان کرده است: این کتاب در زمانی که هنوز بازار کتاب های خاطرات دفاع مقدس رونق نداشت، منتشر شد و به همین دلیل متاسفانه  این اثر خوب و ارزشمند آن گونه که باید و شاید دیده نشد. در حالی که مرحوم بختیاری با دقت و ظرافت به جزئیات مهم زندگی مهندس خالدی پرداخته و  اثری خواندنی و جذاب را خلق کرد

داوود بختیاری دانشور، نویسنده ادبیات انقلاب و دفاع مقدس در زمان حیات کوتاه مدت خود نوشته‌های ارزشمند فراوانی در حوزه ادبیات پایداری کشورمان خلق کرده که بسیاری از این نوشته اکنون در ردیف آثار ماندگار ادبیات پایداری کشورمان قرار دارد.

پاوه سرخ، مین های دوست داشتنی، آرامگاه، خانه ابدی،طعم زندگی،غریبه، مسافر،بچه محله جلالی، پرواز سفید و خاطرات دور از جمله کتابهایی است که این نویسنده در عمر کوتاه خود به رشته تحریر در آورد.

این نویسنده با اینکه در جبهه های جنگ در دوران دفاع مقدس نبوده اما به گونه ای از آن دوران نوشته که گویی حضوری پر رنگ در آن شرایط و مقطع زمانی داشته است.

در قسمتی از کتاب مردی که خواب نمی دید، می خوانیم: چه فرقی می کند کشاورززاده یا مهندس کشاورزی هر دو بیل به دست هستند. در آلمان برخلاف بیشتر کلاس ها عملی است تا تئوری، دانشجو مثل یک کشاورز زمین را شخم می زند، می کارد و برداشت می کند. این کار باعث شد عاشق رشته تحصیلی ام بشوم و با جان و دل ادامه اش دهم و نمره های خوب بگیرم. تا آخرین روزی که در آلمان بودم کارهای جورواجور کردم. از مسئول انبار محصولات کشاورزی در سردخانه های آمریکایی ها گرفته تا کارخانه پتو و ماکارونی سازی و گرفتن رآمار تردد ماشین های یک خیابان برای آسفالت آن، شده بودم آچار فرانسه.